Güneşi Biz Batırdık Şiiri - Ömer Yazıcı

vakitsizdik
önceden kurulmuş saatin telaşına düşmüştük
korkuyorduk
hayattan arınmışılığımzın özür tanımaz özgürlüğündeydik
dünya bitmişti
nefeslenmelirimizi hayalden çalmıştık
ellerimdeydi
ürkek mısralarla büyüttüğüm elleri
ben ona sustum
o bana ağlattı
gözlerine baktım
bebelerinin taa içerisinde şiir gördüm
bakışlarının muhteşem anlatımlarıyla
çoştum
çoştuk
seviştik işte
bilmediğimiz o çook yabancı bir dilde
başını göğsüme koydu sonra
yüreğimin az ötesine
yanağımda saç tellerinin iç gıdıklayan ahengiyle
sustuk öyle
an kadar
öldük belkide
durdurulması olanaksız kaygılar eşliğinde
çalınmış hayatlarımızın tutuksuz yargılarıyla
hüküm giymeden
kırılmış kalemlerimizin öfkesinde
mahpusluğumuzun görüş günü hoşluğunda yeniden öldürüldük
lailaheillalah
güldük sonra
kahkahalarımız
savdaya paranga vurmaya kalkan zavallı düşüncelere bomba oldu
pimini çekmekten geri durmadık
patlattık
çok geçmedi
yelkovana yenilmiş bütün akreplerin acısı düştü içimize
yeniden sustuk
insan olmanın utancıyla
sevdalı sevdalı
sonra güneşi denizle seviştirdik
batırdık
alaca alaca
karanlık
içimizin aydın duruşlarını gördü
üşüdü
kırçiçeği nezaketinde eğildi
saygın sevgiyle
biZ kokladık
o sevdi

sızı
akşam üstünden hemen önce çöktü yüreğimize
kitapsız imam ertelemedi ezanı
secdeye sevdamızla düştük
sona erdik yani
hayra yorulmuş rüya lezzetinde
başka baharlara

şimdi
gözlerinsizliğimin acı duruşlarında sesinsizliğe öyküdeyim
teninden çoktan geçtim
kokundanda
külrengi umutsuzluğumla sana
pembe hayallerle sevdama
kör karanlıkla FUFUKA ya
şiirdeyim...

FUFUKA