Güneşi Bekliyorum Şiiri - Ufuk Çoban

Eskiden kavgalıydım güneşle,
Tartışırdık hiç bıkmadan azimle.
Birgün baktım bunun faydası yok bize,
Dedim ver elini ulaşalım daha güzele.

Ben ona hep güldüm gördükçe güzel yüzünü,
O da doğdu benim için her sabah saklayarak hüznünü.
Aydınlattı gam, keder içinde gökyüzünü,
Ben bilemedim, anlayamadım, ne kadar üzüldüğünü.

Bilemeden nasıl sorardım nedenini?
Nasıl paylaşırdım sormadan derdini?
Emindim biliyordum beni sevdiğini
Ama bilemedim gözlerinin dediğini.

Bendeki de çocukluk, o koskoca bir güneş,
Her sabah beni mi dinleyecek?
Çaresiz oturdum bir tepenin üzerine,
Beklerim doğacak güneşimi sonsuza dek.

1999