Güneşi Bekleyen Gönül

Güz gelince hüzün çöker, dalarım
Baharı beklerim beş ay boyunca
Rahatlarım geldiğini duyunca
Unuttu mu diye güneşe, haber salarım.

Salarım haberi güneş duyar mı?
Duysa beni kırmaz, gelir bu şehre
Güneşi görünce gülümser çehre
Eğer güneş gelmez ise, solarım.

Solarım, ümidim boşa çıkarsa
Ama Rabbim üzmez, ben ümit varım
Ümitsizlik kalmaz hüznü kovarım
Sığınırım hüzün beni sıkarsa.

Sıkarsa hüzünüm, beni üzerse
Daha zordakiler aklıma gelir
Şükür duaları tesellim olur
Ruhumdaki sıkıntımı süzerse.

Süzerse sıkıntım kalmayacaktır
Gönlüm huzurdadır pek sakin başım
Sanki gençleşirim, geçse de yaşım
Gönlümde hüzün yer bulmayacaktır.

Bulmayacak, teslim oldum Rabbime
Zırh olur mü’mine, korur şerlerden
Cin, şeytan, insan ve tüm beşerlerden
Zırhı delmek, hangi beşer haddine.

Haddine mi, nefis isyan eylesin
Bilir, şöhretteki geçiciliği
Öğrenir zamanla seçiciliği
İmansız inancı, kullar neylesin.

Neylesin sevmezse Rabb’i, kulları
Tövbe bir fırsattır, vakit geçmeden
Mahşerde cehennem, henüz seçmeden
At gönülden paraları pulları.

Pulları parayı bahçeyi bağı
Silinsin gönülden meşguliyetler
Hakk için harcansın kabiliyetler
Nefse hoş gelenden koparsın bağı

Bağı koparınca gönüller hürdür
Dua ve ibadet, doldurur günü
Huzuru artacak, düşünse dünü
Övülme yerilme gönlünde birdir.

Birdir dünya ukba, az ile çoklar
Allah var şerik yok, tek ölçü budur
Dünyadan kopmama, tek korkusudur
Dünya malı, bazen imanı yoklar.

Yoklar ki imanı, ne durumdadır
Taklitte mi hâlâ, Hakikatte mi?
İhlâsında yakın mı, firkatte mi?
Düşün Behlül, Allah en güzel vekil

21.09.2011