Güneşi Beklerken Şiiri - Berat Wani

Bir işçinin beş buçuğa beş varken ki
Heyecanıyla bekledim
Gelmemesine yeminliyken sen

Üçyüziki servise koşar adım giderken
Soluk soluğa kalır gibi
Yorgunluk ama sonu var
Serviste eve kadarki uyku kadar tatlı
Bıraksalar hiç uyanmayacak sanki.

Gece vardiyasında güneşi beklerken
Duyduğu özlem gibi
Yerde kar, hiç gitmeyecek sanki
Şubat ortasında baharı bekler gibi
Bekliyorum.

Ümit mi? İstemediğin kadar
Belki de istemediğim kadar
Ümidimdir her sabah doğan.
Gece karanlık ve ebedi görünse de
Gün çok yakındır.
Ve güneş hiç aksatmamıştır görevini.