İnsan her şeyi elinde tutamaz hiçbir zaman
Ne gücünü ne güçsüzlüğünü ne de yüreğini
Ve açtım derken kollarını bir haç olur gölgesi
Ve sarıldım derken mutluluğuna parçalar o şeyi
Hayatı garip ve acı dolu bir ayrılıktır her ‘an
Mutlu aşk yoktur
Hayatı bu silahsız askerlere benzer
Bir başka kader için giyinip kuşanan
Ne yarar var onlara sabah erken kalkmaktan
Onlar ki akşamları aylak kararsız insan
Söyle güneşi bekleyen çocuk
En küçük şarkı için nice mutsuzluk gerek
Bir ürperişi nice pişmanlıkla ödemek
Nice hıçkırık gerek bir gitar ezgisine
Mutlu aşk yoktur.
Bir sonbahar sabahı
Terk etti yaprakları yeşil
Uçtu bulutlara doğru
Ağaçların kurumuş olduğu
Dökülen yaprakları…
İçimde bir çılgınlık bir isyan var
Dünyaya gelen bir çocuk olmak
Bir mucize olmalı hem hayallerin peşinde
Hem de sabır etmeyi bilerek gülümsemeli
Göğsü yakut ve safir
Kapıda bir misafir
Sordum: kimsin nesin sen?
Dedi şeytandan sefir
Nefsi isimli o sefirli
Yüzü kapkara zifir
Elinde kös ve nefir
Sabit fikir burgusu
Dili çözülmez hacı
Nefsi isimli o zifir.
Melekler dolanır bu kuytu yerde
Ey gün kadar güzel çocuğum uyu
Bir gün hasretiyle için titrer de
Anarsın bu derin tatlı uykuyu
Uyu da gündüzler su gibi dinsin
Menekşe gözüne kirpikler insin
Doğalara…
Kayıt Tarihi : 27.5.2024 17:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!