Güneşi Beklerken Şiiri - Nevzat Yücel

GÜNEŞİ BEKLERKEN

Daha henüz doğmamış
Tutsak çocukları güneşin
Sessiz bir çığlık yükseliyor
Günün gecelediği yerden
Karanlığı yırtan bir feryat
Çiğ taneleri buza kesmiş
Deniz ufkunda fırtınalar
Aydınlığı özleyiş zamanları
İnsanlar bir kıyıya toplanmış
Elleri boş ileri doğru uzanmış
Bilinmeyeni beklemenin acısı
Denizden bir bekleyiş sancısı
Ufukta ince parlak bir çizgi
Aydınlığı müjdeler gibi sanki
Karanlık lakin hala üstümüzde
Soğuk bir sis perdesi çöküyor
Kimi bekliyor insancıklar?
Kurtuluşu mu, bir kurtarıcı mı?
Oysa yazık ki bilmiyorlar
Kurtuluş yanı başlarında
Kendi içlerinde kurtarıcı
Bilmiyor ya da bilmek istemiyor
Olsa biraz cesaret içlerinde
Yırtacaklar perdeleri kendileri...

Nevzat Yücel
Ankara 05.01.2018