Güneşi Beklerken Şiiri - Hilmi Akta

Ben doğan Güneşi gördüm
Karanlığı yavaş yavaş silerken
Ben doğan Güneşi gördüm
Sensizliğe ağlarken

Sen ki kaybolmuştun karanlıklarda
Sen ki yok olmuştun yüce dağlarda
Oysa sen hayattın, bu diyarda

Ben doğan Güneşi gördüm
Sensizliğe ağlarken

Ben doğan güneşi gördüm
İhtişamıyla yutarken karanlığı
Sunarken bize aydınlığı

Ben doğan Güneşi gördüm
Sensizlikte yanarken

Ufuklar aydınlandı, ışık doldu tüm cihan
Seni gördüm tan yerinde bir an
Al bir at üzerinde yüce kumandan

Ben doğan Güneşi gördüm
Sensizliğe ağlarken

Bir bir aydınlandı karanlıklar
Uyandı cümle hayat, bütün varlıklar
Özgürlük uçuşunda şimdi kuşlar

Ben doğan Güneşi gördüm
Sensizliğe ağlarken

Yürekler çelikten duvar oldu
Komutanın şavkı her yanı sardı
ve karanlıklar son buldu

Ben doğan Güneşi gördüm
Sensizliğe ağlarken

Ben güneşi gördüm sarı saçlarda
ben güneşi gördüm mavi gözlerde
ben güneşi gördüm silinmeyen izlerde

ben güneşi gördüm
Özgürlüğü beklerken