Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Aydınlığı arkasına alanlar önlerini görmekte zorlanırlar...Mehmet Karlı
korkma gölgelerde yüzebilir üstelik bir kupu gibi salınarak tebrikler
Sokağa çıktığında
Güneşi arkana alma
Gölgen uzuyor, uzanıyor
Korkuyorum
Denize düşüreceksin.
bakın işte ben daha hızlı çıktım, bu güzel şiir çiçeğini ilk ben çiğnedim;;))
sevgiler
ayşen GENCER
telas-temkin-korku bence kiskaniyorsunuz korkunun burada bir baska anlami cok seviyor oldugunuzdur.....(kiskanirim seni ben,kiskanirim kalbimden) saygilar sunarim Metin Yalti
gölge etme başka ihsan istemez
Çok hoş..Sevdim gerçekten..
Sinema sanatını bilenler ''ışıkçılar'' dediğimiz sanat erbabının önemini çok iyi bilirler..
Sinema için 7. sanat deniliyorsa eğer bu sanatı belki de özgün yapan en önemli şey Sinemayı bir sanat dili haline dönüştüren en önemli şey bence ışığın kullanılmasındaki başarıdan geçer.
Fotoğraf sanatından miras almıştır aslında ışığın yeri ve konumunu kullanabilme yetisimni sinema..
Kameramanlar kendi yapımlarının kalitesinin ışıkçıların yön göstermesi ve düzenekleri ile çok alakalı olduğunu bilirler ..
Sonuç olarak...
Öykülerinizde ışık ayar ve ölçümü yapabildiğiniz ölçüde ürününüzün kalitesini artırabilirsiniz.
Bu yüzden,sanki bu şiir sinemanın bu sessiz kahramanlarına (Işıkçılara) adansa yeri olacak kadar güzel yer vermiş sanat ürünü ve ışık arasındaki ilişkiyi
saygılarımla..
bu ne anlamlı şiir böyle sevgili arkadaşım
usta yürek .....yazıyorum yazıyorum bu lezzet yok benim şiirlerimde ama gururluyum arkadaşım olduğundan pay alıyorum
gerçekten güzel şiir tebrikler
müzeyyen başkır
Gölgesini korurken sen denizden
Aman dostum dikkatli ol dikkat et
Sakın aslı kaybolmasın elinden
Aman dostum dikkatli ol dikkat et
Metin Bey,
Hiç hilafsız ve abartısız...çok çok çok beğendim şiirinizi. 30-40 kere okudum galiba. bana farklı bir keyif verdi. Çok sade, çok akıcı.
yürekten kutluyorum..
ayrıca ben de katılıyorum sana, seninle gerçekten çok şey paylaşıyoruz ve çok şeylerde birleşiyoruz galiba. ne de olsa dadaşsın:))))
saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 17 tane yorum bulunmakta