Güneşi Alnından Öptüm

Şaşırmıyorum,
zaman vehimli, mekan belli...
insanların dili dikenli,
insanlık altın semerli
kötülük aşmış başını gidiyor, nereye?
değil belli...
Gel dürüst kardeşim,
bize alem değiştirmek göründü.

Üzülüyorum,
elden birşey gelmez oldu,
güne aylar
aya seneler,
seneye asırlar ekledim,
düşündüm ki,
itibar mı kaybettim?
-hayır.
herkesi bir kefeye koydum,
tartım
ve karar verdim
hata nerede bilir misin kardeş?
hata, herkesi özüm gibi bilmem de,
meğerse yanılmışım kardeş, yanılmışım...
bildiğim de,
bilmişliğim de o an söndü
beni
aklımın ışığına iyi niyetim gömdü
belki o iyi biridir diye diye etrafım hayvanat bahçesine döndü...

Gel mert kardeşim, gel
tasa etme,
iyi mizacını bozma,
kötü olma...!
güneşi, ayı görüyoruz ya
öperim güzel gözlerinden,
o güneş bize yeter
güneşi, ayı seven ve gören yumuşak yüzümdü.