Güneşe Yakın Doğu Şiiri - İlhami Bulut

Gördüm bu manzarayı müzesinde dünyanın,
Mavi ve kahverengi aynı tonda işlenmiş.
Şimdi buldum aslını özlediğim hülyanın;
İstanbul’u Marmara öpmek için yeltenmiş.

Ne şahane tablosu yetmiş milyon insanın,
Hiç kalmamış paslı yer, altın suyuna dalmış.
Batmış alnında terle o sıcağı akşamın
Yıkanmış Van’da güneş Edirne’ye yaslanmış.

Baharı burada kuşlar rüyasında görecek!
Daha yeni Pasinler mevsim kışı biçiyor...
Bulutlar şimdi sarhoş, dönüp başı düşecek;
Toroslar yudum yudum Akdeniz’i içiyor.

Muş-Hakkari-İsfahan çok gördüğüm rüyamdır..
Antalya’yı Kaş’ından dur da bir yol öpeyim.
Adana-Iğdır-Harran kurulu bir soframdır.
Doldur şu Akdeniz’i bir bardağa içeyim.

Köroğlu ve Toroslar kaderde buluşmuşlar.....
Kuzey de bir güney de aynı kar aynı taştan.
Elazığ-Konya-Maraş halayda tutuşmuşlar;
Kızıyla kızanıyla aynı kol aynı yaştan...

İçer göksünde akan Çeşme’de zemzemleri,
Aya düşmüş gölgesi, orda mehtap tül perde.
Ege uymuş notaya çalıyor Meltemleri,,,
Taramış saçlarını, poz satıyor İzmir’de...

Şerefesi Ağrı’nın Süphan; Allahuekber,
Saf saf olmuş bulutlar aleminde takılı,
Alır hediyesini Çanakkale’de makber....
Ay-yıldız göçmüş yere sinesine çakılı...

Mavilere batırıp usülce çıkarayım,
Duydum ki bir çöp batmış gözüne Marmara’nın,
Oturarak taşrada her gün kulak asayım.
Gölgelere güneşi götüren Ankara’nın...

Çekmiş çizmelerini istikbâl kuşanıyor.
Güneş uzak yıldızlara resmini çizecek.
Sevdan için yıldızlar semadan boşalıyor.
Göğe bekler “TÜRKİYE”... Her çakışında şimşek..
1987