Çapı biz olan bir çemberin merkezindeydik biz…
Acımasız savruluşların girdabında bunaldıkça bunaldık…
Her atılan taş bizim omuzlarımızda dağıldı…
Her olayın her baskının sonucunda biz dağılıyorduk…
Ve
Bir ayak sesi duymayayım
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Devamını Oku
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Baştan sona kadar okudum ve inanın akıcılığını özellikle çok beğendim. İnsanı yormadan, kopukluk yaşatmadan sonuna kadar sürüklüyor. Özenle seçilmiş kelimeler yazıya ayrı bir kalite katmış.
Yazının içinde yaşam, sevgi, geride bıraktıklarımız, özlediklerimiz el eleydi. İç içeydi vazgeçmeye çalıştıklarımızla yaşatmaya çalıştıklarımız. Bir garip hüzün vardı her satırda. ve sonsuz bir nefes. Böyle soluyordu cümleler yüreği...
Kutluyorum. Emeğinize saygıyla. Yüreğinize sağlık.
Unutmak yar,
unutmak…
Gidişimizden sonra da yok etmiyor bizi bizden…
Sabır serinliği yüzümüze çarparken, üşüyen yüzlerimizle ısırdığımız yorgan uçlarındaki ıslaklık niye?
Ben sende kaldıkça,
sen benden gittin,
beni benden alarak…
soluksuz okudum, okudukça da etkisinden çıkamadım her bir dizenin ayrı bir çekim gücü vardı, sarmaladı ruhumu...
yürekten kutluyorum saygılarımla
Şehirlerde,
kendimizi yaktık…
Şehirlere,
kendimizi yakarak bıraktık…
Hangi rüzgâr kokumuzu birbirimize taşımadı?
Hangi sert rüzgâr birbirimizin yüzüne gözlerimizi çarpmadı?
Unutabildik i o renkleri?
Unutabildik mi o kokuyu?
Unutabildik mi O sesimizi?
Unutabildik mi birbirimizi?
Bu kaçıncı güz,
Bu kaçıncı yağmur mevsimi?
Nerde O lôdosun sersemlettiği rüzgârlı başlarımızdaki saçlar?
..
müthiş..
kutluyorum yazan güzel yüreği..
namık cem
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta