Özürüm var, mutsuz olamıyorum,
Hep bu, ne olursa olsun
Sevmelerim yok mu,
Hepsi onun yüzünden.
İnsan severken nasıl mutsuz olsun ki.
-Amaa,
Ama deme sus.
Hiç bir ama ile şu anımı bozamam
Bak mavilikte ki özgür kuşlara,
Nasıl uçuyor,
Kanatlarım yok ama kollarımı açıyorum
Oluyor...
Çocukken de uçak olurdum böyle
Evimizin arkasında ki tarlada uçardım..
Gecenin zifiri karanlığı mı ?
Sana öyle geliyor.
Aç perdelerini yüreğinin.
Perdelerle karanlığı uzatma
Güneş doğdu görmüyor musun?
Karanlıklara tutunma,
Karanlıklarda kalma
Bu geceyi inkar etmek değil
Güneşe inanmak,
Onu, onun gibi sıcacık sevmek.
Yoksa sen güneşi sevmiyor musun?
Bakma öyle yüzüme
Neymiş bu güneş sevdası diye
Ben seviyorum,
Seni de seviyorum.
İstersen gelme,ama
Çekme, asılma, bırak kanadımı
Ben güneşe doğru,
Bir uçup geliyorum.
Kayıt Tarihi : 3.4.2017 09:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!