Güneşe Sevda Şiiri - Sedat Gürleyik

Al düşmüştü güneşin yanaklarına
Kızarmıyordu artık eskisi kadar.
Bir sevdaya tutuldu belkide bir ırmağın saflığı kadar.
Fabrikanın dumanları yükseliyordu,
Kızıla boyanan göğe doğru.
Sokak lambaları birer birer sönüyordu
Ve ardından bir güneş doğuyordu.
Sormuyordu bahar ilk mi son mu diye.
Söylemiyordu kuşlar bu kış gittikleri yeri.
Ve martılar içlerinden atıyordu çığlıklarını.
Sararan yapraklar caddenin kenarlarını süslüyordu.
Sevda denilen şey bugün başka birisini bekliyordu.
Ve güller kasımda bir başka güzel kokuyordu.