Ruhumun lâbirentlerinde geziyorum… Karanlık, çıkmaz, gölgeli yollar…
Tüm gücümle bağırarak elemli şarkılar söylüyorum sessiz çığlıklarımla.
Öyle hüzünlü ki, kendime ağlıyorum…
Lâhite gömülmüş bir kadınım, yanımda su tasım; kalemim…
Süslemişler lâhitin dış duvarlarını kabartmalarla.
İçerden gözlüyorum bu kabartılı süsleri.
Lâhitimin avlusu geniş değil. Ne kadar büyük olabilir ki…
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
