Sabah güneşiydin sen
Hayâtıma doğan…
Umut verdin,
Hayat verdin
Kararan benliğime…
Kolu-kanadı kırılmış
Bir şahindim ben…
Senle uçmaya başladım
Hayaller ülkesinde…
Sende buldum mutlulugu,
Senle sevdim hayatı sevmeyi…
Akşam güneşi olup
Uzaklaştıkça uzaklaştın benden…
Her şeyi alıp götürdün,
Göz yaşlarımı silmeden.
Acı verdin,
Gözyaşı döktürdün hep…
Kararttın bahtımı,
Kök söktürdün hep…
Bense;
Umutsuzca yaşıyorum,
Güneşe hasret…
29 Haziran 2003, Burhaniye
Mehmet BicikKayıt Tarihi : 1.7.2005 11:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!