Güneşe Gölge Düşmesin

GÜNEŞE GÖLGE DÜŞMESİN

Şimdi gün batımı, birazdan gün kararacak, karanlık toprağa
Kapanmadan önce
Dağ doruklarına
Tırmanan
Güneş ışınları
İnişe geçti
Siyah yılana benzeyen
Sağır
Kör
Dilsiz
Geceye itibar etmeyen
Acı, acı öten üveyikler
Güvercinler
Mirketler
Çoktan yuvalarına
Döndüler
Kurnazlıklarıyla bilinen
Yırtıcı
Çakalların ulumaları
Halden anlamayan kasavet dolu
Gecenin karanlığa karışmadan önce
Güneş’in batışı, boğuyor masmavi denizi, hüzün dolu gözleri

Gölgelenen her güneşin ışıltısı, sessiz bir gecenin başlangıcı
Ömürden güden her bir günün habercisi
Hiçbir yürek
Güneş batışına dayanmaz
Batmasın güneş
Çökmesin
Karanlık
Maviye çalsın deniz
Pembeye boyansın
Hayaller
Yorgun düşmesin
Duygular
Tükenmesin hülyalar
Gerçeğe dönüşsün tüm muratlar
Korku, zulüm hiçbir zaman yaşama üşüşmesin
Gözlerin dostu olan günler, güneş kararıp yollar kapanmasın

Her batan güneş, bende kırılan dal, bende çürüyen gül gibi
Şakağından vurulan ceylan
Vurgun yiyen denizci
Evi, barkı yıkılan
Dili yasak Kürt
İşsiz kalan işçi
Merhametin olmadığı
Diyarlarda
Zulüm gören kadın
Savaşlarda ölen
Çocuk
Askere gidip dönmeyen genç
Filizkıran fırtınasının kırdığı filiz
Yavuklusuna kavuşmayan, seven her yâr gibi kocaman bir yaradır

Mehmet Çobanoğlu
05.05.2020
İstanbul