Güneşe Gece Düştü Şiiri - Ahmet Tığlı

Gözlerinde zalim bir yaşamın izleri
Ellerinde yürüyen düğümlü sancılar
Çaresizliğinin kor demirini dövüyor
Bir demircinin örsü durmadan.
Susmayan yüreğinin çığlıklarında
Acımasız yaşama isyanı var.
Baykuş gözlerinde gecelerin
Kaybolup giderken
Güneşe gece düştü
Koca bir sevdayı taşırken.
Güvercin kanatları sevecen yüreği
Taşıyamadı bu yaşamı,
Şimdi o;
Kanatları kartal gözleri şahin
Bir zümrüdüanka,
Küllerinden yeniden doğmak isteyen.
Görmüyordu karşısında duran aşkı
Acılarla dağlanan yüreği
Duymuyordu gönül pırpırlarnı
Bir yaşamdan bir yaşama geçerken
Silmek istiyordu eski yaşamının tüm izlerini
Gönlüne çarpıp gelen bir uğurdu sanki
Yükselen yıldızının söyledikleri.
Aşk karşısındaydı görmüyordu
Yüreğinin bölmelerinde ölümsüz aşkı
Takılıp kalmıştı,
Çıkarmak istiyordu,çıkaramıyordu.
Caddelerin loş ışıklarına dalıp giderken
Usulca seni seviyorum diyebildi
Onun değil yüreğinin sesiydi,
Nerede nasıl biteceğini bilmediği bir aşkı
Bulvarlarda sürüklerken...

Ahmet TIĞLI 20.12.2011 (Sevgi Merdivenleri)