Güneşe Dönük Yüzüm Şiiri - Hasan Biçici

Bir rüyanın devamıydı aşk,
Kendinde olmayanı aramak gibi...
Savrulur yar daralır zaman,.
Üşür yüreğim zamansız bir mekan gibi.
İçimdeki dağlar bahara engel...
Yasa dışıydı kuytu köşelerde sevişmelerimiz,
Her kayboluşunda hasret çeker bedenim.
Karanlık çöküyor sessiz çığlıklarıma,
Akarsu oluyor gözlerim.
Tekrar sabahı bekliyorum sahipsiz.
Güneşe dönük yüzüm,
Güneş inadına yakıyor yanık tenimi.
Ya ellerim yorgun umutların sesi gibi.
pes etmedim uçtum olabildiğince yükseğe,
Dikenlerini ayıklamadan kokladım gülleri.
Önce sevgiye sonra güneşe merhaba dedim.
Ama yine de bahar küskündü dağlara...