Güneşe Döndü Ay Şiiri - Mustafa Erol

Güneşe Döndü Ay

Aya gün değdi ya, güneşe döndü ay.
Gün değmesiyle artık, nurla söndü ay.
Ben güneşim der, oysa gün görendi ay.
Aya değmekle, yok olmaz ziya günden.

Güneşten gelince aya, nurdan yaygı..
Güneşim der ay, olmaz asla bir kaygı.
Ayın gün olmasına, duyulsun saygı.
Aya değmekle, yok olmaz ziya günden.

Aydaki bu aşkla gelir, her şey dize.
Sahil olur Konya, ova olur Rize.
Denizler birleşir, bakarlar yüz yüze.
Aya değmekle, yok olmaz ziya günden.

Met cezirlerle, kabarır tüm denizler.
Ayın gülmesiyle, gül olur benizler.
Mecnun selam durup, bu sevdayı izler.
Aya değmekle, yok olmaz ziya günden.

Ay güneşe benzer artık, güneş aya.
Hamsilerse denizden, göçerler çaya.
Güneş bıktım der, aya bakmaktan güya.
Aya değmekle, yok olmaz ziya günden.

Mustafa EROL
30 Aralık 2012 / Pazar
Manavgat / Antalya