Güneşe Doğru Şiiri - Halenur Kor

GÜNEŞE DOĞRU

Görünmez olsaydım,
Gelseydim pencerene
Sardunyaların arasından seni görseydim.
Kederliysen, düşünceliysen
Süzülüp yanına,
Okşasaydım başını…
Yaslayıp göğsüme,
Öpseydim usulca…
Şarkılar söyleseydim kulağına yavaşça…
Sana sunsaydım sevgimi
Çekseydin ciğerlerine,
Bir çam havası gibi katıksız…
Huzur dolsaydın.

Yarım şiirlerini okusaydım gizlice.
Duygularının içine girseydim.
Acabaları silip, güveni ekseydim…
Yüzündeki hüzün çizgilerini silip,
Sevgileri bin misli yeşertebilseydim.

Dudaklarında mırıldandığın şarkıların güftesi olup,
Sevgimi söyleseydim.
Engin denizlerinde,
Huzur gemileri yüzdürebilseydim.
Ümit çiçeklerinde koku,
Baktığın aynalardan
Aşk olup aksetseydim yüreğine.
Bakınca, gözlerinde beni görseydin.

Dualarında açılan ellerine
Gözyaşlarımı yağmur etseydim.
Yanan avuçlarına serin damlalar…
Ya da üşüyen ellerine damlayan hasret…
Tüm kapıları açan bir anahtar gibi
Açabilseydim tüm çıkmazlarını…

Yemyeşil, alabildiğince uzun, çiçekli yollarda
Seninle yürümek, koşmak…
Sonunda; yüreğimizde bir umut olup yanan o ışığa doğru…
Belki bir serap,
Belki bir hayâl…
Ama, seninle başlamak ne güzel olurdu o yolculuğa…
El ele atlardık her engeli,
Sen bana, ben sana tutunarak…

Yüreğimizde sevgi,
Rûhumuzda o güç oldukça korkmadan.
Zamanı geri döndüren bir yola girseydik.
Taaa başa…
Yollarımızı bize ulaştıran,

Her şeye, ama her şeye yeni baştan…
Kedersiz,
Üzülmeden, üzmeden…
Dünyam; sadece sen…
Dünyan; sadece ben…
Görür gibiyim bizi,
El ele…
Güneşe doğru ilerlerken…
SEN ve BEN…

Hâlenur Kor

26 Nisan 2009