Güneşe Çekilmiş Bıçaklar Oratoryosu

Sabahın ilk kalibresi, ağzımda geceden kalma paslı yağmur kokusu,
kulaklarımda gaz lambasının mırıltıları, sevdalı adına tutturulmuş son nevroz ağıtları..
Suretinde kan yutarak şiirler yazan, Kürdistan ne zaman yüzünü güneşe dönse,
lugatının dilini kesip, gaz lambasından urgan yapan ben,
neşterle aramdaki kan bağıyla boyadım güneşin ayak tırnaklarını..
Zifiri buğday tarlalarında düşmüşüz, gözlerimiz birbirine paralel,
nefeslerimiz kenetli. Yastığımız bir avuç okyanus birikintisi,
aşımız tütünle yoğurulmuş, kan şarapları teneffüs etmiş göz bebeklerimize.
Üzerimize İskender'i örtmüşüz, altımızda Veysel tarafından karaya boyanmış bir toprak parçası.
Dişlerimizle öğütmüşüz aidiyeti,saçların kucağımı örtünce, yok sayılmış, çok eşliliğin medeni cehaleti.
Kemiklerimizin birbirine karışması, aynı varilde yakıt olabilmemizin evveliyatı.
Küllerimizin aynı noktadan göğe savrulması,aynı rüzgarla, farklı noktalara dağılmamızın büyük talanı..