Güneşe Banardın Şiiri - Uğur Musab Şahin

Gediz çayı kenarında her gün,
Tavşankanı bir çay demlerdik.
Ben ay ışığını içerken,
Sen tan vakti, güneşe banardın.

Işıl ışıl göz kırpardı bize yıldızlar,
Geç vakilere kadar ağlardık.
Arkamızda kalmıştı yalnızlıklar,
Belki sevinçten kalkar oynardık.

Ne penceremizde perde,
Ne odamızda kanepe vardı.
Sımsıkı sarılırdık yer döşeğinde,
Derede kurbağalar oynardı.

Sabah uyanır böğürtlen toplardık
Vadinin sarp eteklerinde,
Yüksekten uçurumlara bakardık.
Oturup kuş seslerini dinlerdik..

Sen on altı, ben on sekizimdeydim,
Vadide yankılanırdı seslerimiz.
Garip olan ben öksüz, sen yetimdin.
Hiç de komik değildi, güldüklerimiz.
2025