Günese Bakamiyorum Şiiri - Mehmet Ücok

Güneşe bakamıyorum
Gözlerim kamaşıyor
Karanlıkta çok kaldım
Aydınlıklar seni hatırlatıyor

Bedenimin yorğunluguna inat
Ruhum tap taze
Hayellerim ise beni serinletiyor
Sanki bir yelpaze

Çekiliyorum yine karanlık köşeme
Gözlerimi kapamamla hemen
Sen beliriyorsun karşımda bedenen
Budur beni şimdi teselli eden

Soruyorum kendime niçin neden?
Yapılan yanlışlıklar istenmeden
Ayrılığın getireceği hüzün ve acı
Önceden hic düşünülmeden

Niçin severiz ki bizler taparcasına?
Sonra ayrılıklar, kaçarcasına
Geriye kalıyor yikilmis bir beden
Buyur yaşa, yaşayabilirsen...