Güneşe Adanmış Şiirler (rüya)

Kaç gecedir gözlerimi sana kapatıyorum korkuyla karışık
bilmiyorum.
Bildiğim tek şey,
Uyur uyumaz içimde bir yolculuğun başladığı.
Takıp aklımı düşlerime,
Sürüp aşk kırmızısı rujumu,
Dalışım sana doğru...

Fakat sen!
Hiç bir yerde yoksun.
Nerede arayacağım seni,
Kimsin,
İsmin-cismin nedir bilmiyorum.

Ümidimin en kırılgan yerinde
Bir yolu olmalı diyorum,
Sana ulaşmamın bir yolu daha olmalı.

Gökyüzü sesleniyor sonra,
Onu yerde değil gökte ara!
O kimselerden kalmadı artık oralarda

Başımı kaldırıyorum,
Bir gönderle selamlaşıyoruz önce.
Seni soruyorum onlara,
Dünyanın tüm bayraklarının asılı olduğu sancağa.,
Uzaklarda diyor;
Biraz daha derinlere dal!
Her iyi kimseler gibi hepsi orada…

Peki nasıl bulacağım onu diyorum
Aşkı izle diyor.
Bir yıldızın kuyruğunda…

Git diyor!
Git o karanlığın sonuna.

El açıp dualar ederken Tanrı ya,
Birden sen doğuyorsun imdadıma.
Hoş geldin deli rüzgârım.
Bende seni bekliyordum diyorsun…

Önünde bulutlardan gerili çarşaflar
Arkanda aydınlıklar…

Kirpiklerin değiyor kirpiklerime.
Ağlıyoruz….

Öpüşüp, koklaşıyoruz...

Rengarenk ışıklar yetişiyor ışın hızıyla
Süpürüyor kasvetini ömrümüzün.
Sonramı sana uzatıyorum.
Öncemi unutarak…

Çekiliyor bulutların ardına özlemler.
Bir çiçek boy veriyor dalında
Üzerinde onlarca kelebek uçuyor yanmadan…
Selamlıyoruz hep birlikte seni…

Hoş geldiniz efendimiz diyoruz!
Hoş Geldiniz Güneşimiz.
Söz veriyordu bana yarın da doğacağına dair.

Sonra uyandım.
Uykumun en kavuştuk yerinde.
Geceden hiç korkmuyordum ama...