Güneşe Adanmış Şiirler Şiiri - Özlem Saba

Kaç gecedir gözlerimi sana kapatıyorum korkuyla karışık
Bilmiyorum
Bildiğim tek şey
Uyur uyumaz içimde bir yolculuğun başladığı
Takıp aklımı düşlerime
Sürüp aşk kırmızısı rujumu
Dalışım sana doğru

Fakat sen
Hiçbir yerde yoksun
Nerede arayacağım seni
Kimsin
İsmin-cismin nedir bilmiyorum

Ümidimin en kırılgan yerinde
Bir yolu olmalı diyorum
Sana ulaşmamın bir yolu daha olmalı

Gökyüzü sesleniyor sonra
Onu yerde değil gökte ara
O kimselerden kalmadı artık oralarda

Başımı kaldırıyorum
Bir gönderle selamlaşıyoruz önce
Seni soruyorum onlara
Dünyanın tüm bayraklarının asılı olduğu sancağa
Uzaklarda diyor
Biraz daha derinlere dal
Her iyi kimseler gibi hepsi orada
Peki nasıl bulacağım onu diyorum
Aşkı izle diyor
Bir yıldızın kuyruğunda

Git diyor
Git o karanlığın sonuna

El açıp dualar ederken Tanrı ya
Birden sen doğuyorsun imdadıma
Hoş geldin deli rüzgârım
Bende seni bekliyordum diyorsun

Önünde bulutlardan gerili çarşaflar
Arkanda aydınlıklar

Kirpiklerin değiyor kirpiklerime
Ağlıyoruz

Öpüşüp, koklaşıyoruz

Rengarenk ışıklar yetişiyor ışın hızıyla
Süpürüyor kasvetini ömrümüzün

Sonramı sana uzatıyorum
Öncemi unutarak

Çekiliyor bulutların ardına özlemler
Bir çiçek boy veriyor dalında
Üzerinde onlarca kelebek uçuyor yanmadan
Selamlıyoruz hep birlikte seni

Hoş geldiniz efendimiz diyoruz
Hoş Geldiniz Güneşimiz
Söz veriyordu bana yarın da doğacağına dair

Sonra uyandım
Uykumun en kavuştuk yerinde
Geceden hiç korkmuyordum ama