Güneşden gelen musiki Şiiri - İbrahim Tezol

Güneşten Gelen Musiki
Bir akşam üstü serinliği; rüzgar ağaçları okşuyor
Benim deli dönül gözü kapamış güneşe doğru koşuyor
Bağrını açıyor toprak güneşten düşen pembeliğe
Gebeliğe hazırlanıyor gece birbaşka gebeliğe
Bakalım negelecek gecenin kucağından
Belkide bir fasıl kimsesizler bucağından
Güneş doğduğu yere elsallayara batıyor
İçindeki aydınlığı mehtaba yollayarak batıyor
Günüşteki bu batışı izleyen daha bahtiyar deryada
Sanki güneşi kollarını açmış bekliyor bir yar deryada
Ve güneşten gelen yansıma bölüyor denizi ortadan ikiye
Haydi güneş, haydi deniz zamanın deminde musikiye
Güneş musikiyle gülüyor tabiata, tabiat pür dikkat
İnsanda ki sahte gülüşe inat, işte gülüşteki hakikat
Oana bütün güzellikler tıkışmak istiyor
Güneş denizin üzerinden benimle el sıkışmak istiyor
İşte uzatıyorum elimi haydi götür beni sonsuza
Elveda dünya ben gidiyorum, gönder kefeni sonsuza