Güneş Zamanı Şiiri - İsmet Bülent Tan

Gölgeleri uzadı akşam güneşinin
Bir martı soluklandı günün kıyısında
Yapraklar uçuyor nedir gidiş sebebin
Sonbaharın ayrılığı kaçıncı sefasında.

Söyle nar çiçeği esrarengiz renginle
Oturup altında konuşurduk sevdiğimle
Pembe yanaklarında yüzüm gülerdi
Hatırlarım en son verdiğim karanfille.

Daha ne kadar göreceksin göç telaşını
Kaç bahar eskitecek kırkı çıkmış yaşını
Hiç solmazdı bilirsin güzelliğin benimle
Çekinirdim koklamaya gül kokulu saçını.

Terkeden kor sancısını çekecektir içinde
Aşk acısı koşacaktır bir ömür peşinde
Şimdi güneş zamanı aç gönlünü bana
Ne olur aydınlansın yüzüm nar gülüşünde...

1987-Manyas