Bugün sabah güneşe baktım,
Güneş yerinde yoktu.
Koridora çıktım,
Koridor bizim koridordu ama
Sanki ev bizim ev değildi,
Masmaviydi duvarlar.
Torunumla kitapları karıştırdık biraz,
Top oynadık ardından.
Odaya yuvarlanan bir topu alırken,
Anamı gördüm bir an.
Divanda hafif doğrulmuş
Kardeşim yemek yediriyordu,
Yanında eniştemle abam.
Şaşkınım,
Anaam anaam!...
İlkilerek uyandım.
Kulaklarımı sağır edercesine bağıran,
Egzozu dellenmiş,
Bir motosiklet gürültüsü var dışarda.
Terlemişim...
Dirseklerimin üzerinde doğruldum,
Daha sabaha çok vardı.
Gece lambasından çizgi çizgi,
Hafif bir ışık yayılıyordu karanlığa
Güneşe baktım,
Güneşim yerinde yoktu.
10 Haziran 2019
Mustafa ÇetinkayaKayıt Tarihi : 10.6.2019 14:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Çetinkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/06/10/gunes-yerinde-yoktu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!