İnsan hep savaş değil, barış safinda dursa,
Karanlık gezegende; güneş, yeniden doğar.
Nefse uymak yerine, hırs atına gem vursa,
Karanlık gezegende; güneş, yeniden doğar.
Helâl yeter de artar, aç göz toprakla dolsa,
Kalpler kirden arınıp gerçek sevgiyi bulsa,
Tek Allah'a kul olan; sultan olur, kul bilse,
Karanlık gezegende; güneş, yeniden doğar.
Ham hayaller yerine hep, hakikat duyulsa,
Maddeci akıl kadar, vicdana da uyulsa,
Dedikodu yapanlar, birde işe koyulsa,
Karanlık gezegende; güneş, yeniden doğar.
Hikmet aranmaz hikmet, cahilin cahilinde.
Herkes kendini bulsa, kayıplar sahilinde,
Akledenler birleşse, hoşgörü dahilinde,
Karanlık gezegende; güneş, yeniden doğar.
Rabbe verilmiş olan ilk sözde tam durulsa,
Hep bana diyen kafa, paylaşmaya yorulsa,
Doldurduğu tüfekle şeytan, kendi vurulsa,
Karanlık gezegende; güneş, yeniden doğar.
Kayıt Tarihi : 17.11.2020 14:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!