Güneş, Yavrum, Bir Güneşten Fazlası

Güneş, yavrum, bir güneşten fazlası...
Sen bakıp da yalnız güneşi mi gördün, iyi bakmalısın.
Orada yavrum, kaynağı var yaşamın,
Bitkileri doğrultan güç, ağaçları ayaklandıran.

En çok çocukları sever güneş, yavrucuğum,
Şarkı söylersen, hele bir de uçurtma yaparsan...
Uçur onu, umutların gibi mutluluğun gibi,
Gösterecek güneş sana güler yüzünü işte o zaman.

Her gün doğar güneş ama asla ölmez yavrucuğum.
Biliriz onun gün batımında uzaklara gittiğini.
Ama sever bizi, sabahları görmeye gelir bizi.
Bizden daha erken kalkar kimi zaman, daha geç kimi zaman.

Ayla tutuldukları birbirlerine sır değildir yavrum,
Ama arka bahçelerini göstermezler onlar.
Savaşlarda ölen çocuklar, kazalarda,
Son nefeslerini verip onların arka bahçelerine taşınırlar.

Güneş, yavrum, güneşten de fazlası...
Çocukların arkadaşı, Ay Dede'nin sırdaşı...
O doğuyorsa her sabah bil ki,
Yeniden başlayacaktır hayat, yeniden,
Daha dün gece karanlık değilmiş de tüm yıl aydınlıkmış gibi...

Aralık 2016

Kaynak: Gezgin, U.B. (2017). Öyküleriyle Gittiler Yine: Seçme Şiirler (2012-2017) [They Left with Their Stories Again: Selected Poetry].