Güneş Yanığı Şiiri - Ecir Demirkıran

GÜNEŞ YANIĞI

Bir güneş yanığı gamzen de gezer
Lutfetsen dokunsam tenine  yeter
Ayrılık kor alev, içimde tüter
Bu hasret bir tufan, yıkar gönlümü
Umudum kabahat , bahtım kabahat
Ne yapsam ne etsem, bulmaz yönümü

Süzüldü bakışlar ağardı saçlar
Bukülen belimde, derman ne arar
Önümde yığılı, durur yamaçlar
Hüzün çemberinde, tutmuş gönlümü
Aklımdan zorum var, bahtım kabahat
Ne etsem ne yapsam, tutmaz sözümü

Korkarım ecelsiz ölüm senmişsin
Kaçıp kurtulamam, engelim sensin
Bu cahil aklıma, tercüman sesin
Yönümü bulmadan al şu gönlümü
Yare Sitemim var, bahtım kabahat
Dağlara taşlara, savur külümü