Güneş yanığı! Şiiri - Seçkin Erdoğan

“Attı kazığı! ”

Dostlarım çağırdı, beni denize
Aldanıp da gittim, kanmaz olaydım
Güneşte kavruldum, döndüm kerize
Nasıl da yandım ben, yanmaz olaydım
Denizin adını, anmaz olaydım

Kaç gece acıdan, uyuyamadım
Ter bastı tenimi, kuruyamadım
Gözümü uykuya doyuramadım
Nasıl da yandım ben, yanmaz olaydım
Denizin adını, anmaz olaydım

Bir kilo yoğurdu, sürdüm tenime
Senin o kavrulmak, bilmem neyine
Geceler ayakta, tuttu rehine
Nasıl da yandım ben, yanmaz olaydım
Denizin adını, anmaz olaydım

Yatağa uzanıp, yatamıyorum
Üstümden acıyı, atamıyorum
Gözüme uykuyu, katamıyorum
Nasıl da yandım ben, yanmaz olaydım
Denizin adını, anmaz olaydım

Ateşler içinde, bütün bedenim
Kendimi perişan, böyle edenim
Hararet veriyor, sızlayan tenim
Nasıl da yandım ben, yanmaz olaydım
Denizin adını, anmaz olaydım

Akılsız kafanın, cezası budur
Şimdi sen acıdan, çıldır da kudur
Kim dedi güneşte, saatlerce dur
Nasıl da yandım ben, yanmaz olaydım
Denizin adını, anmaz olaydım

Kremler hiç derman, olmaz ağrıma
Ateşler sokulur, sanki bağrıma
Sefanın o zevkin, keyfin uğruna
Nasıl da yandım ben, yanmaz olaydım
Denizin adını, anmaz olaydım

Acılarım tavan, yaptı doruğa
Benzedim simsiyah, sönmüş koruğa
Döndüm ben kızarmış, pişmiş tavuğa
Nasıl da yandım ben, yanmaz olaydım
Denizin adını, anmaz olaydım

Son olsun bir daha, gitmem denize
Halimse bir ibret, olsun bak size
Acılar sonun da, getirdi dize
Nasıl da yandım ben, yanmaz olaydım
Denizin adını, anmaz olaydım

Dost dosta yapmaz, böyle düşmanlık
Geç oldu sarsa da, beni pişmanlık
Güneşin altında, kaldım karanlık
Nasıl da yandım ben, yanmaz olaydım
Denizin adını, anmaz olaydım

Ne çadırım vardı, nede şemsiye
Benzerdi bu tenim, benim inciye
Şimdi ise döndüm, arap zenciye
Nasıl da yandım ben, yanmaz olaydım
Denizin adını, anmaz olaydım

Seçkin der acımı, azdırdı bana
Ölmeden bir mezar, kazdırdı bana
Böyle bir şiiri, yazdırdı bana
Nasıl da yandım ben, yanmaz olaydım
Denizin adını, anmaz olaydım

SEÇKİN ERDOĞAN / BURSA