Güneş Yanarken Çam Yeşerdi Şiiri - Ozan Efe

güneş yanarken çam yeşerdi
deniz mavisinden düşerdi
öylesine karmakarışık ki
kara toprağından deşerdi

gözünde ışığı söndür
yüzünü bu yana öndür
karanlığına kalmadan
yüreğime acı döndür

görme ağladığımı
örme bağladığımı
göz yaşlarım kurudu
sorma dağladığımı

hiç bilmez gelmezdi
bütünü dilmezdi
durduğu yerinden
yüzüne gülmezdi

esen yelinde
cura telinde
daha ne desin
eli elinde

gel sevdiğim
tez ivdiğim
lokmam büyür
diş gevdiğim

gezelim
güzelim
yaprağım
gazelim

arım
balım
sensin
canım

an
yan
gül
can