Güneş Yakın...! Şiiri - Hatice Kelleli

Gözler lal
Herkes düşmüş kendi derdine
Kimi koşturmaktan
Kimi meraktan yorgun
Gözler lal
Fark etmesi güç belkide
Küçük bir boy
Ürkek bir ses
İsyanlar telaşlar öylesine yoğun
Öylesine alışılmış ki
Duyulmuyor ürkek cesareti
Boyu pencereye yetişmeyecek kadar ufak
Yaşı desen farklı değil
Bir konuşması var ki
Görülmeye değer
Değme büyüklere bedel
Sanırsın o bir çocuk değil

Bir kedinin masum
Ağlamaklı bakışları gibi
Büyüleyici bir çift göz ondaki
Nadas bakışların
Fırtınasındaki şimşekleri
Görmemi sağladı
Alevin suyla buluşması gibi
Çarpıntıya düşmüş
Bir çift bakış suskun
Koridor da yükselen
Bir çift söz
Alın diye bir haykırış
Bir çaresizliğin zorladığı
Kapısı aşınmış bir çare
Derinliğime uzanan
Bir cümle
Bir yudum yaşın dev sorusu
Donduran bedenimi
Ruhumu silkeleyen
Dev bir yürek karşımdaki

Yakamı sıvazlayan
Minik bir el
Kocaman bir soru
“tek bir dileğin olsa
Yaşamında tek bir dilek
Ne isterdin? “
İrkildim
Bir anlık bir düşünme
Sarsıntılı bir hal eşliğinde
En çok neye ihtiyacım varki
Sadece sevgi diyebildim
Buğulu bakışlarıyla
“işte bunun için” dedi
İsyanım
Canımı vermem bundan
Alın …!
Tüm şartlar kabulüm
Tek yaşayamam
Onsuz kalamam
Alın bendekini ona verin diyen
Çığlıkları dövünürken kulakta
İnsan bu eylem karşısında
Bu isyana ne cevap verebilir ki

Ardı kesilmeyen
Suskun soluğunda
Bir tutam heyecan irkildi
Durdu çocuk
Önce beklemeyi
Sabırla
Sonra anlamsızlığı keşfetti ruh
Ve sordu
Neden?
Onca sebep varken yaşamaya
Neden bir kurban
Nedenlerin cevapsızlığında
Yüzünde bir lokma sevinç belirdi
Koşturmalara
Hayata dalan bir lokma sevinç

Onu kıraç bakışların
Yağmuru bekleyen dualarında tanıdım
İnancın
Çaresizlik sınırına sıkışan
Can çekiştiren feryatlarda
Büyümüşte küçülmüş gibiydi
Soracağı belliydi
Ve bir mektup düştü
Ellerine gökyüzünden
Minicik avuçlarına uzanan bir mektup

Sorguların sınırsız çizgisinde
Ona uzanmış bir cevap
Bu ondan öte değil
Evet
Bu senin için
Bir bakışa verdim kalbimi
İçinde boğuldum bir gözün
Çaresizliğin kuytulara gizli
Çukurlarına düştüm
Kalkamadım
Güneşte gözümü koruyan
Korkularda
Kötü her şeyde
Gözlerime perde çeken bir avuç
Beni koruyan
Kimseyi yerine koyamayacağım
Derinden sevdiğim
Bana ardını dönen
Bir göz ekseriyetinde
Nefessiz kaldım
Öldüm derken tamda;
Bir soru tuttu elimden
Ben dileğimi diledim
Bir yudum sevgi
Sevgi gözlerinde büyüktü
Ençok yüreğinde güzeldi
Sevgi sözlerinle büyüktü
Umudun mehtabı yayılmışken
Karanlığın çarşafına
Güneş yakın olmalıydı
Ve doğdu
Ben dileğime senle
Sende sevdiğine kavuştun artık
Sımsıkı sarıl inancına
Ve hiç bırakma
Ben öncesinde de
Yaşamı bırakmıştım zaten
Sen yaşa sevdiklerinle doyasıya
Yüreğinden sevdiklerini hiç ama hiç bırakma…