Günes vurur pencereme Şiiri - Önder Tas

Günes vurur pencereme
sabahin tam besinde
alirim koynuma sensin diye
isitir kemiklerimi
senin isledigin gibi
beynimin her yerinde cinlanir ismin gibi
öyle yakar ki karaya calar yüregim
islemez ne firtina nede boran
sen gibi seviyorum onuda
tam günün ortasinda
bakinca gökyüzüne gözlerimi kapatip
seni düslüyorum
ay isigi vurur tam yatacagim da
pencereme
sessizce alirim onuda koynuma
kimseler görüp kacirmasin diye
sarilirim senin tenindir diye
sicak bir gülüs birakirim aynadaki halime
dalmadan önce senin hayaline
dualar ederim kendime ve senin huzurunda
tüm ayri kalan asiklara
ne olur aci cekmesin
yetim cocuklar bulamazken bir kuru nimet
soguk sokaklarda
kendini kaybetmis az önce ugrayan bahcemdeki bülbül
deli gibi sacmaliyo beynimdeki senin ismini
her kes mutlulukdan saniyor
onun sarkisini
o ise notanin ayrilik ayarinda
icime birden senin en sevdigin türkü düsüyor
aciyorum radyonun degismeyen frakansini
hickirarak dinliyorum adamin birisinden
ve iciyorum unutmadan
sardigin sigaranin bende kalan yanini
icime isledi nikotinin en son hali
cikar cikara biliyorsan
beynimden sonra seni cigerlerimden
isledigin romanindaki
ask cocugu gibi
at bir kenara kirlenmis bir sayfa gibi
sana da bu yakisir
bülbülün derdi benim derdimden daha derin
cünkü o cok dan terk etti
senin icin bu yalan dünyanin
son cekilmez halini.......