Güneş ve insanlık Şiiri - Fatma Hilal Kavak

Bir pazartesi sıradan değil,doğacak gün şafak kızılı.
Ta Kalu beladan önce, geleceği an Levhi mahfuzda yazılı.
Yusufun güzelliği var onun kalem kaşlarında, simsiyah bezeli.
Şüphesiz doğmuş yada doğacak insanların en güzeli.

Çocukluğu yoksulluk,fakirlik ve zaruret içinde gelip geçti.
Hatice annemiz onu,Emin olduğu için kendine eş seçti.
O sadakati ile gerçekten de eşi bulunmaz bir eşti.
Karanlık gönülleri,köhne yürekleri aydınlatan bir güneşti.

Hazreti Ali Hayberin Fatihi,yüce Allahın yeryüzündeki aslanı.
Ömründe hiç üzmedi,bu alemlerin efendisini,Resulü Zişanı.
İki omzunun arasındaydı, o Mührü,peygamberlik nişanı.
Paylaşmıştı kızı Fatma, onunla beraber acı tatlı bir çok anı.

Senden sonra yeryüzüne bir daha gelmeyecek peygamber.
La ilahe illallah Muhammedün resülullah deyin hep beraber.
Dünyada nasıl bir başka söz var,? bilmiyorum tam bu söze değer.
Son nefesimde gözlerim açık gider,Ravzana gelmeden ölürsem eğer.
S O N