Güneş Ve Dünya Şiiri - Mehmet Emin Dandin

Bu gün yokluğunun en soğuk kış gecesi
Adına ithafen yazılır şiirlerimin her hecesi
Aynada gördüğüm ben miyim?
Tokatlamalıyım kendimi bu yüzümdeki aptal gülümsemede neyin nesi?

Esesim geliyor sessiz ve ılık bir meltem misali(sana)
Yaptığım her yanlışı kendimle getirdim kabul edermisin misafir
Bi sakin ol! her şeyi mahvedişiminde var bi sebebi
Ebedi olarak bakabilirim sana gözlerin alır beni sanki safir

Gurur duymalısın,kendini özel hissetmen gerekir
Bu kadar söz,şiir ve gözyaşı başka kime verilir?
Serilir önüne kalbin en narin halısı
Hiç bi zaman çıkmasanda ben her saat kapında bekleyenim

Aşkımın en kısa tanımıdır güneş ve dünya
Ufukta görsem bile asla kavuşamam ki sana
Yaklaş ve al canımı her hücrem uğrunda ölmeye razı
Sarılıcam sana elbet umrumda değil inanki kıyamet kopsa

Uyku tutmaz çoğu zaman,kalemi kağıda kavuşturum
Saatlerce oturup yazarım başka bi şey dolduramaz boşluğunu
Masum bir çocuk aklıyım ben,
Görürüm hayallerimde sana koştuğumu

Aşk denilen hediye mi yada dipsiz bir kuyumu?
Aslında o gün senle beraber görmüştüm sonumu
Ama nabıcaksın insanı ayakta tutan ne yazık ki son umut
Rüyam daima sen olsan ölene dek uyurum...