Güneş ve Ay Şiiri - Emre Gökhan Yılmaz

gece Ay'ın varlığını farkederken insan
gündüz gözünü alan güneşe dikkat etmez
timsal para içende yüzen kişi gibi
parası bol olan paraya para demez
misal çok sevilen insan
kendi aşığını bir türlü göremez
ben sana gecedeki ay kadar narin yaklaşıyorum sevgilim
sen ise gündüzdeki güneş gibi görmüyorsun beni
o kadar çok sevenin var ki gani gani para gibi
esas sevgi kaynağını göremiyorsun sevgilim
bazıları ay diyor bazıları kâmer bazıları ise başka şeyler
hepsinin söylediği aynı yerdeki aymış meğer
aşkım seni ben gerçekten seviyorsam eğer
söyle, ne olur söyle
aşkımı anlatmaya hangi kelime değer
hakkaride de Ay aynı şekilde görünüyor gözüme
muşta da, sivasta da izmir de de istanbulda da
ve ne kadar coğrafya varsa evrende her yerde tek bir ay var
ve tek bir güneş
ve tek bir kişi sana aşık
ah sevgilim
şu güneşi
şu ayı
şu dünyayı gördüğün kadar
gör artık maşuğunuda
ve ona sevgini anlat
olsa da bir nebze kadar