Dün sabah erken kalktım.
Güneş daha uyanmamıştım sevgilim.
Seni düşündüm çok odalı katımın penceresinde
Senin yok olduğunu düşündüm, elimde tutuğum umudu sıkarken.
Yürümek için sabahın ayazını seçtim sevgilim.
Sen uykuların en güzelini uyurken ben şiirler biriktirdim,senin için soğuk sokaklarda.
Sen denize bakan gözlerini açtığın zaman ben rüyamda seni gördüm ve sabaha kadar ağladım sevincimden.
Kan kustum ama yine de sustum sorgunun en acı anında. Senin adını alamadılar zabitler benim ağzımdan.
Sana geldim dün sabah sevgilim.
Sen ölmüştün.
Bir demet papatya eşliğinde bensiz gömmüşler seni.
Senin öldüğün gün ben sokaklarda yürüyemedim sevgilim.Kalabalıklar korkuttu beni.
Sen....
Öldün...
Ben.....
Öldüm bir mecazın içinde.
Kayıt Tarihi : 28.5.2006 00:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tenor Engin Yavuz](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/05/28/gunes-uyumaz-ki.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!