Kuşlar Ülkesinde Bir Gün

Kuşlar ülkesinde bir gün bir avcı,
Dedi: Duyuyorum av ihtiyacı.
Fakat şundan ne kalacak geriye?
Böyle tek tek avlanmakla nereye?
İnsanın yemesi, benzer işine;
Dokunacak kursağına, dişine...
Dedi: Değer, bundan öte görmeye...
Derken planını koydu devreye (?)
Büyük plan! Bir ağ bu, büyük bir ağ!
Sanmam çıksın, dedi buradan tek sağ
Attı üstlerine ölüm ağını.
Bitirdi kuşların altın çağını.
Kuşlar: 'Eyvah eyvah! Dediler lakin,
Yine de olayı tarttılar sakin.
Her şey bitmiş gibi üzülmediller
Çaresizim! Deyip çözülmediler
Tamam isim Fatih, Selim değildi;
Lâkin,
Gördüm.. Çanakkale gibi.. eğildi!
Sanki diyorlardı, Mohaç bilirim!
İstiyorsan Malazgirt'ten gelirim!
Hacıbektaş, Nakşibend'den elim var
Yunus olup 'Gül' şakıyan dilim var
Yaşatmayı en iyi ben bilirim!
İstiyorsan Malazgirt'ten gelirim!

Derhal karar verip toplanıp birden,
Hepsi ok gibi fırladı yerinden
Tek çelik nefer gibi irilikte
Aynı yöne... hem de ağla birlikte
Yükseliverdiler ortak bir aşkla!
Bir olmak.. bir olmak.. gerçekten başka!
Bir dağın sırtından aşıverdiler
Sığmayıp göklerden taşıverdiler
Hey be, kurtulduk! İşte bu, hüner bu!
Görün işte! Görün işte, zafer bu!
Avcı, koştu.. koştu.. nafile çaba!
Giden bir daha döner mi acaba?
Bir tek av mı? Ağ da gitti peşinden
Üstelik o gün geri kaldı işinden
Lakin terk etmedi yine de koştu
Avcının bu gayreti, gerçekten boştu.
Görenler: Ne bu hal, nedir bu gayret?
Senin bu işine gerçekten hayret!
Dediler: Bak işte, ne iz ne kuş var
Sana bir nafile iniş yokuş var
Avcı dedi: Hayır! Durum, bu değil!
İyi bak! Oraya.. Şöyle bir Eğil!
Akşam olsun, görelim hal nicedir
Bize gerekli olan: Neticedir!

Derken akşam oldu. Bir huzursuzluk!
Güneş ülkesinde var bir huysuzluk
Biri "açım!" dedi, diğeri "geçim!"
Öteden ses: Bu gidiş de ne biçim?
Derken, yoktan bir ihtilaf oluştu
Her biri bir farklı telden konuştu
Bir öte bir beri çekip durdular
Hem nalına hem mıhına vurdular
Unuttular; ortak derdi, gayeyi
Bıraktılar; yüceltecek payeyi
Körelttiler; derin, ortak bilinci
Ortak heyecanı, ortak sevinci
Kimi oldu önyargının kurbanı
Ucuzluk peşinde kurtarmak anı...
Kimi yalanlara alışır oldu
Kimi de hep gazla çalışır oldu

Çok gitmedi birden ağ yere düştü
Eyvah ki hâle yar ağyar gülüştü
Bitti bir hikaye, hiç oldu kıymet
Ortalık toz duman, kızıl kıyamet
Anladılar 'gerdirmenin' yükünü
Dediler: Kaybettik nimet mülkünü...

Avcı dedi: Sanma gücüm sert oldu
Sizdeki zayıflık, size dert oldu
Kimler ki 'ben' deyip kavgaya dururlar
Vuranlar, turnayı böyle vururlar!
"Biz" dedi kuşlar, biz! Bu hale geldik
Biz'den kaçıp 'ayrışmaya' yöneldik
Çekme sen ayrı boy! Yok başka devlet!
Huzurda ekmek var, birlikte kuvvet...
Bilmez misin 'rahmet' düzen dirlikte?
Çeliklenmiş gibi beraberlikte...
O ruhu kuşan! O 'ruh' der: Bilirim!
İstiyorsan Malazgirt'ten gelirim...

Ahmet Yüksel

🐥🐥🐥🐥🐥🐥🐥🐥🐥🐥

"Hepiniz toptan, Allah'ın ipine sımsıkı sarılın, bölünüp ayrılmayın. Allah'ın sizin üzerinizdeki nimetini hatırlayın: Hani siz birbirinize düşman idiniz de Allah kalplerinizi birbirine ısındırmış ve onun lütfu ile kardeş oluvermiştiniz. Siz bir ateş çukurunun tam kenarında iken oraya düşmekten de sizi O kurtarmıştı. Allah size âyetlerini böylece açıklıyor, ta ki doğru yola eresiniz. (Al-i İmran 103)