Sükûnet damla damla birikirken gecenin zifiri karanlığında Ruhuna Şiir üflenmiş Aşktan Bir Kadın Yaratıldı...
Hecelerden kuleler yapıyordu şair, anlamayanlar yıkıyordu büyük dalgalarıyla, ya da bu yıkış denizin coşkusundandı.
Sonra nem aldı mavi gözlerin altın kafiyeli şiir senfonileri. Mutluluk yazgının acı hücresine hapsedildi ve demir parmaklıklara takıldı Güneş uçurtmaları...
Şiirler geceyi delen bir kuş gibi kanat çırptı
ayın tanıklığında yıldızlara doğru seslenerek
Ve söz vermişti şaire sabahı getirecekti kanatlarındaki aşk tozlarında.
Ay büyük bir coşkuyla tepik atıyordu yıldızların podyumda. Şimdi diyordu dilsiz şaire, -şimdi beni bağıracaksın avaz avaz şiirlerin sağır kulağına...
İzin ver hey ağam ben de gideyim
Ah çekip de arkam sıra ağlar var
Bakarım bakarım sılam görünmez
Aramızda yıkılası dağlar var
Coşkun sular gibi akıp durulma
Devamını Oku
Ah çekip de arkam sıra ağlar var
Bakarım bakarım sılam görünmez
Aramızda yıkılası dağlar var
Coşkun sular gibi akıp durulma
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta