Güneş Tutulması Şiiri - Ahmet Bahçevan

Büyürken karanlığın yüzü Sivas’ta
kanıyor ömrümüzün türkü gülleri
kanıyor yangınların ortasında
coşkun mızrapların kırılan sesi
incecik kalemlerin kahreden yazgısıyla
çekiyor Pir Sultan kendi ipini
ve kör oluyor Veysel bir daha

Bilirsiniz Hasan Hüseyin’i
hani oğlunun adı Temmuz olan
ve kelepçelere ak güvercin konduran
mavi burçlarda dalga dalga yüreği
biraz Metin Altıok biraz Nesimi
yeniden üşüyor uzun sürmüş boranda
yarım kalan şiirler gibi

Selçuklu’dan önce de muştulandı
su damlasıyla ışığın buluşması
yazıtlara sığmayan serencam
oysa ırmaklar boğuluyor şimdi
güneşin gözyaşlarında
donakalmış ağıtların hevengi
sızıyor bütün temmuzlara acıyla..

Temmuz / 1993
K. Maraş