Güneş Susadı Şiiri - Ahmet Tığlı

Güneş susadı;
Dökülen gözyaşları ıslatmıyor gökyüzünü
Bulutlar kuruyor.
Susuz gezegenlere sesleniyorum
Çorak yerleriniz yanıyor.
Dönmeye devam ediyor evrenin umutları
Suyu arayan Tanrı nın kulları
Yatağı kurumuş ırmakların yalnızlığıdır
İnsan denizleri...
Güneş susadı;
Karanlığın koynuna gömmüşler susuzluğu
Güneşin çocukları,
Bir bir kurutuyor nehirleri
Zerdüşt ateşini yakmış bir kez
Buharlaşıyor dünyanın denizleri.
Güneşin lekesinde gözyaşları
Tomurcuk tomurcuk yağıyor
İnsanlığın üstüne,insanlık yanıyor.
RAHMET çekiliyor gökyüzüne
Suyun ve çamurun âdemi
Ateşe dönüyor,elma dişleniyor.
Tanrı perdesini kapatmış güneşinin
Güneş susadı,
Güneş yanıyor...

Ahmet TIĞLI 1.4.2012 (Sevgi Merdivenleri)