Güneş Sevgili Şiiri - Osman Utkan

İlk sen aydınlattın beni
sen doğdun her şafaktan önce
sabahlar güneş gözlerinle başladı
sen yırttın karanlığın perdesini
aydınlık yüzünden
ışıl ışıl gözünden
süzülen huzmeler
ruhumun derinliklerine kadar işledi…
aydınlandı sayende
gönlüm…günüm…

güneş girmeyen yere
doktorlar giriyormuş
bense sensizken hastayım
sen yanımda değilsen eğer
lokman çare olamaz derdime
her ne kadar güneş tenimi yaksa da
sevgiliden ayrı olan yüreğimi ısıtmıyor…
gerçekte güneş yaş olanı kurutsa da
ruhumun acısıyla akan gözyaşlarımı kurutamıyor…
gözlerimi perdelemiş olan sisi dağıtamıyor…

gezegen aslında güneşle bir bütündür
o güneşten bir parça olduğundan
güneş yoksa gezegenin de hükmü yoktur
bu nedenle güneş hakim; uydular mahkum…
biz de bir bütünüz güneşle uydular gibi
sen güneşsin ben de aslından kopmuş bir gezegen…
elini çeksen benden
savrulurum boşlukta
bu yüzden ölümsüz aşkımızda
sen sahipsin; ben köle…
sen hakimsin, ben mahkum…
ebediyen sana muhtacım

güneşin cazibesi gezegenleri çekmekte
uydular aşk ile etrafında dönüp durmakta…
senin caziben ise çok daha fazladır
beni sürekli cezbediyorsun
sana kapılmışım öylece
uğrunda deli divaneyim
ben de etrafında dönüyorum

güneşle akar zaman
ateş küre döndükçe
zaman da döner beraberinde
yıllar aylar ondan alır adını…
benimde sana endeksli her anım
zamanım seninle şekillenir
hayatım senden öncesi
ve senden sonrasından ibaret
sen bana yakınlaştığında
zaman hızlıca akarken;
uzaklaştığında an geçmek bilmedi
bakışlarını bana yönelttiğinde saatler saniye;
yüzünü çevirdiğinde ise saniyeler saat…

ışığımsın
gözümün nurusun
sıcağımsın
can şenliğimsin
doktorumsun şifamsın
neşe kaynağım, sevincimsin
dünyama hayat güneş sevgilimsin

Osman Utkan
www.osmanutkan.com
Hasan Sabri Paşa Kışlası
24.10.2008-Ardahan