Güneş Koksun Yüzün Şiiri - Müjdat Eraslan

Kör-kara karanlığa giyindi hüzün
Şafaklara soyunan tahammül-üstü
Karanlıktan fışkırırken gölgem
Üstüme kapaklandı yarınım…
Yarı cansız uzanmada
Yer kapan siluetimde
Yarının eksik görülmüş
Puslu hesabıdır, ödenen…
Binbir mum azdır, Ustam!
Azdırmada güneşi pusuda
Güneş-üstü devinir durur
Aydınlıkları gebecil…
Puşta inat
Ve illede kötüye inat
Güneş hep doğsun
Gündüz hep olsun…!
Aydınlığa selam dur,
Dön yüzünü güneşe,
Dön birden tam geriye
Gölgeni/Siluetini ötele
Damarların patlarcasına
Karanlığa söv…
Bir daha
Hep daha…
Güneş çalsın hüznün,
Güneş koksun yüzün!
Doğan yeni gün olsun,
Aydınlığa duyulan özlemde!
Bir adım daha öne,
Ve ille de hep ileriye!
Güneş çalsın hüznün,
Güneş koksun yüzün!