Güneş Karnımda Şiiri - Sevda Sevgi Laloğlu

GÜNEŞ KARNIMDA

Ben güneşi saklardım sanki karnımda
Dünya kiri parlıyordu her dem alnında
Hangi çağın ışığıyla doğsam avcunda
Aynı karanlık yüzüyle durdu karşımda

Karnımda kalsın güneşim Dünya zifiri
Alnında parlayan kir hiç O'nun değil ki
Yeni Dünyalar kurulsa yedi aleme yine
Karanlık yüzlerde ise güneş vurmaz ki

Yırtılmazdı ki karanlık perdeyse yüzde
Küflenmiş bir gönüle güneş değse ne
Ak bile düştüğü saçı ulviyetlendirir de
Kararmış kalbin sisine güneş neyleye

Ben güneşi saklıyorum hâlâ karnımda
Dünya kimi taşıyordu her gün sırtında
Hangi çığdan yuvarlandı ki kara toplar
Doğmaya ürküyor güneş karın altında

Karın altından boy verir kardelen güne
Karnımdaki güneş niye hapsoldu tene
Dünya karanlık ruhlarla döndü bir köre
Güneş doğmayı bekliyor tertemiz yere

Şâir biraz daha sabret yarın hep aydın
Ya karnındaki güneşle hiç olmayaydın
Bırak doğursunlar tek tek kara cahiller
Seni bekleyen çiçekler der ki günaydın

Güneş doğur ki doğsun sen hamilesin
Dünya'nın ırzına geçmiş edep ne bilsin
Onların oluşu odur der ki sen hamilisin
''Günebakanlar adına güneşin amirisin'' ...

[ Sevda Sevgi LALOĞLU ]