Güneş Karanlığıma Gülümsüyor

“Aşk yolunda acı çekmek mübah dediler
Sanki bilmezler benim acıyla doğdumu
Her yutkunduğumda boğazıma birşeyler saplandığını
Gözlerimden damla damla kanlar aktığını
Çığlıklarımın tüm şehri inlettiğini
Uykularımdan sıçrayarak uyandığımı
Kafamı her yastığa koyduğumda
Ölüm ile yüz yüze geldiğimi
Bilmezler sevgilim , sevdiğim
Koynumda yılan değil sevgi beslediğimi
Bu yüzdendir yalnız kalışlarım
Bu yüzdendir insanlara sırt dönüşüm
Böyle başladı işte saplantılarım
Böylece hızlandı bir mum gibi sönüşüm
Işığım artık aydınlatmıyor odamı
Arar oldum tüylerimi ürperten rüzgarı
Şimdi ise rüzgarlar esmiyor
Ay geceye sırtını dönmüş
Güneş karanlığıma gülümsüyor”