Güneş Kara Şiirleri - Şair Güneş Kara

Bir dünyam vardı içinde sen olan
Dopdoluydu seninle
Küçüktü dünyam oysa aşkım büyüktü
Dünyama sığmaz taşardı

Bir dünyam vardı içinde sen olan

Senden önceki hayatım
Nasıldı bilemiyorum
Seninle başladım yaşamaya
Seninle devam ettim mutluluğa

Yalnızlığımı sen giderdin

Bir akşam getir bana
Dağların arasındaki
Kızıl güneşin göründüğü gibi
Günbatımı olan bir akşam
Yansısın güneşin son ışıkları denize
Bana doğru gelen yakamozlarda

O gün buluştuğumuzda
Sımsıkı sarılmıştık
Aynı masada karşılıklı otururken
Ellerimi tutuyordun

Akıntıya kapılmış bir çiçek gibi

Beni bırakıp gideceğinden
Seni birgün kaybedeceğimden
Sensiz kalacağımdan
Korkuyordum

İçimdeki aşkımın terkedeceğinden

Yaz günlerim boyunca
Yalnızlığımı paylaştığım
O ada sahilinde
Şimdi bir burukluk var

Bir vapur yanaşır iskeleye

Yıllar öncesinden sevmiş gibiyim seni
Karşımda her gördüğümde hatırladığım
Yıllarca süren o saf içten sevgimizi
Birbirimizi sevmişken böylesine neden?

Neden canım aşkım zamanı dinlemedik

Uzun yaz günlerinde
Hergünkü sohbetlerimiz
Bana 'Güneş'im deyişin
Gelir aklıma her an
Oysa şimdi bir sessizlik var
Gündüzlerimde

Yağmur yağdırırcasına ağladığım günlerde
Tüm şarkılar hüzünlü gelirdi kulağıma
Sesimi sana duyurmayı istediğimde
Çığlıklar düğümlenirdi boğazıma

Hayatımın en umutsuz anlarında

Bir ömür boyu aklım ve yüreğim sende olacak
Bir ömür boyu bitmez benim aşkım
Herşeyimi adamıştım ben bu aşka
Ardından ağlamayacağım demiştim

Kahretsin.. Ağlıyorum yine