Güneş'in Cocukları Şiiri - Ömer Eliaçık

Uzak yüreğini titrek ellerime
Haykır sevgini duyulmayan gönlüme
Hisset ve sev vaz geçilmez bir tutku olarak anımsa...

Çocuk elleri ısıt yüreklerini muhtaç hissetmesinler,
Yaşasınlar, anlasınlar var olduklarını, yaşadıklarını

İçindeki düşlerini canlandır, gör bak karartılmış gerçekleri
anımsa duygularını...

Dağılmıs bulutların yağmuru kıran rüzgarın ardından güne özlemle kavuşan güneşin cocukları...

Asırların yok edemediği Mezopotamya'nin cocuklarından selamlar, yurttaşlara selamlar, yoldaşlara selamlar,
düşlere, umudlara dair kurulan amaçlarin haklı verdiği mücadeleyi gerçekleştiren herkese selamlar...

Bir heyecandır muzip çocukları edalı gözlerle hissetmek.
Mezopotamya'dan doğan Güneş'in, gözlerini bu topraklarda açan çocukların tozlu yüreklerini çamurlu ellerini
anımsamak dokuna bilmek...

Unut geçmişi anılaşti bak ileriye uzat yüreğini aydınlığa vazgeçme kendinden, ülkenden...

Sen uzak taki umutların halkına kavuşmasını gerçekleştiren bir geleceksin...
Bugüne yol geleceğe hedefsin dozunu koruyan, hazından vazgeçmiyensin..

Sen aydınlık ülkesinin Mezopotamya'sısın sen doğu topraklarından batıya ilerliyen bir güneş bir toplumsun, bir temsilsin

EY ÇOCUK...

ÖMER ELİAÇIK