Koca şehirde kalabalığın içinde yalnız bıraktın beni
Kör bir kuyuda, karanlığın kalbinde açtım gözlerimi
Birazdan belki güneş doğacak, sabah olacak belki
Ama sensiz doğacak bu güneşte karanlıktayım ben.
Anladım ki benim güneşim senin gülen gözlerinmiş
Beni karanlıktan aydınlığa kavuşturan o gözlermiş
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta