Güneş ile dünya Şiiri - Serhat Açıkgöz

Önce sana baktım, ama gözlerimi kamaştırdın,
Sonra diğer yıldızlara bakmaya çalıştım,
Ama nafile, gözlerimi üzerinden alamıyordum,
Üstelik çekiciydinde, yörüngeneyse çoktan girmiştim...

Sonra çevreme baktım, yörüngende olanda çoktu,
Göktaşları bir yana, Jupiter oldukça iri ve kuvvetliydi,
Onun yanında Satürn vardı, gerçekten çok karizmaydı,
Senin yanında merkür vardı, zaten dibinden hiç ayrılmazdı...

En son kendime baktım, fakat vasat bir gezegendim,
Ne çok iriydim, nede çok karizma, hatta çok normaldim,
Üstelik sensiz kalınca karanlıkta korkuyordum ve üşüyordum,
Üşüyorsam canlıydım ve galiba ben senin tek dünyandım...